Ιστορια

Τον 8 ο αι. μ.Χ, οι Άραβες κατατροπώνουν τους Βησιγότθους, και οι Σαρακηνοί [αυτοί οι οποίοι άφησαν στην πόλη το όνομα «Καρκασούνα» (Karkashuna)] θα παραμείνουν στην περιοχή σχεδόν τριάντα χρόνια πριν εκδιωχθούν από τους Φράγκους το 759 μ.Χ. Τότε, η διοίκηση του νέου βασιλείου περνάει στην εξουσία των κομητειών. Στην Κομητεία της Καρκασόν, βλέπουμε ότι η διακυβέρνηση περνάει σταδιακά από την δυναστεία των Ολιμπά (Oliba) (10 ο αι. μ.Χ.), σε αυτή των Κομίνζ-Κουζεράν (Comminges- Couserans) (11 ο αι. μ.Χ.). Τα εδάφη που άνηκαν στην οικογένεια η οποία αναφέρθηκε τελευταία, ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια της περιοχής του Όντ λόγω του γάμου της Ερμενεγκάρντ (Ermengarde), υποκόμισσα
της Καρκασόν, με τον Ραϊμόν Μπερνάρ Τρενκαβέλ (Raymond Bernard Trencavel), υποκόμη του Αλμπί (Albi) και της Νιμ (Nîmes). Ο γιος τους, Μπερνάρ Ατόν (Bernard Aton), διοικεί από το 1074 μέχρι το 1129 ένα μεγάλο πριγκιπάτο το οποίο περιλαμβάνει τις περιοχές Καρκασόν, Μπεζιέ (Béziers), Λιμού (Limoux), Αγκντ (Agde), Αλμπί (Albi) και Νιμ (Nîmes). Η πόλη οφείλει σε εκείνον ένα μέρος της σύγχρονης μορφολογίας της, αφού στην
εποχή του χρονολογείται η ανέγερση του ανακτόρου γνωστού ως «Παλάτιουμ» και του καθεδρικού ναού ο οποίος είναι αφιερωμένος στον Σεν Ναζέρ (saint Nazaire) και στον Σεν Κέλς (saint Celse).

Στις αρχές του 13 ου αι. η αίρεση των «Καθαρών» φθάνει στην Καρκασόν. Καθώς οι «καθαροί» βρισκόταν υπό την προστασία του υποκόμη Ραϊμόν-Ροζέ
Τρενκαβέλ (Raimond-Roger Trencavel), ο Πάπας θεωρούσε ότι η πόλη είχε μετατραπεί σε αιρετικό έδαφος. Μάλιστα, πριν ακόμη συμβεί η δολοφονία του παπικού λεγάτου, Πιέρ ντε Καστελνό (Pierre de Castelnau) , στις 14 Ιανουαρίου του 1208, ο Πάπας Ιννοκέντιος Γ’ (Innocent III) έχει ήδη κηρύξει σταυροφορία εναντίων των Αλβιγηνών. Η πόλη πολιορκήθηκε από τα στρατεύματα του Σιμόν ντε Μονφόρ (Simon de Montfort), ενός άρχοντα καταγόμενου από τον Βορρά, ο οποίος ήθελε να καταστείλει την αίρεση των «Καθαρών». Ύστερα από 14 ημέρες αντίστασης, η πόλη υποχωρεί και τα εδάφη των Τρενκαβέλ θα περάσουν στην εξουσία του Σιμόν ντε Μονφόρ. Ο γιος του, αργότερα, θα τα παραχωρήσει στον Βασιλιά της Γαλλίας, ο οποίος θα τα ενσωματώσει το 1224 στο Γαλλικό Βασίλειο. Το 1240, ο Ραϊμόν Τρενκαβέλ Β’, ο οποίος έχει απολέσει την πατρική του κληρονομιά, επιχειρεί να επανακτήσει το Κάστρο, αλλά τα στρατεύματα του Λουδοβίκου Θ’ (Louis IX) τον απώθησαν στις οχυρώσεις του και τον ανάγκασαν να παραιτηθεί των δικαιωμάτων του το 1246. Παρά ταύτα, ο Λουδοβίκος Θ’ του επιτρέπει να εγκατασταθεί στην απέναντι όχθη του ποταμού.

Η Καρκασόν μετατρέπεται επομένως σε μία πόλη με διττή υπόσταση, την οχυρωμένη πολιτεία και την αποκαλούμενη «Κάτω Πόλη» (bastide Saint-Louis). Η Κάτω Πόλη ακμάζει. Τον 14 ο αι., η πόλη αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα κατασκευής λινών υφασμάτων του Λαγκεντόκ. Τα προϊόντα της εξάγονται στην Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια. Εξαιτίας του ανταγωνισμού ευνοείται η εγκαθίδρυση επαιτικών ταγμάτων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Φραγκισκανοί, Δομινικανοί,Καρμηλίτες, και Αυγουστινιανοί εγκαθίστανται έξω από τα τείχη. Ωστόσο το 1348 η επιδημία της πανώλης χτυπά την πόλη. Την ίδια περίοδο, ο λιμός και ο εκατονταετής πόλεμος αποδυνάμωσαν ακόμη περισσότερο την Καρκασόν. Επομένως, ο πρίγκιπας της Ουαλίας, γνωστός και ως μαύρος πρίγκιπας δεν δυσκολεύτηκε να υποτάξει, να κατακάψει και να λεηλατήσει την πόλη το 1355. Η Κάτω
Πόλη ανοικοδομήθηκε κατά το ήμισυ και οχυρώθηκε το 1359.